حضرت علی ـ علیه السلام ـ می فرماید:
«والله لو اعطیت الاقالیم السّبعة بما تحت افلاکها علی ان اعصی الله فی نمله اسلبها جلب شعیرة ما فعلته؛
به خدا سوگند، اگر اقلیم های هفتگانه را با آن چه زیر آسمانش است به من دهند تا پوست جوی را از دهان مورچه ای بگیرم و معصیت خدا کنم، هرگز نخواهم کرد».
سلام بر تو،، چه بسا بدیها که به یمن تو از جانب ما گشته، و چه خوبیها که به برکت تو بر ما روان شده! سلام بر تو،،
و بر شب قدرى که از هزار ماه بهتر است. سلام بر تو، دیروز چه سخت به تو دل
بسته بودیم، و فردا چه بسیار بتو مشتاق خواهیم بود! سلام بر تو، و بر
فضیلتت که از آن محروم شدیم، و برکات گذشتهات که از ما ربوده شد .
خدایا، ما
اهل این ماهیم که ما را به آن تشریف بخشیدى، و ما را براى حقشناسى آن
توفیق دادى. در آن زمان که بدبختان قیمت وقتش را نشناختند. و به علت
بدبختى خود از فضل آن محروم ماندند. و توئى سرپرست ما در شناختن فضیلتش،
که ما را براى آن برگزیدى، و وظائفش که ما را به آن رهبرى کردى. و ما - با
اعتراف به تقصیر - به توفیق تو صیام و قیامش را عهدهدار شدیم. و اندکى از
بسیار را بجا آوردیم .
خدایا،
پس از سر اعتراف به بدکردارى و به آیین اقرار بر سهل انگارى حمد تو
مىگوئیم و پشتیمانى قطعى دلها، و عذر صادقانه زبانهامان را بتو اختصاص
مىدهیم پس ما را بر تقصیرى که بما اصابت کرده، اجرى عطا کن که به نیروى
آن خیرى را که دلخواه ما است دریابیم و اندوختههائى را که مورد علاقه
شدید ما است به عوض بستانیم. و عذر ما را در تقصیر از پرداخت حق خود
بپذیر، و آینده عمر ما را به ماه رمضان دیگر برسان. و چون ما را به ماه
رساندى بر انجام عبادتى که زیبنده تو باشد یارى ده، و بر قیام به طاعتى که
لایق موجب تدارک حق تو در آن دو ماه که از ماههاى زمان است، بدست ما جارى
کن.
خدایا، هر معصیت صغیره یا کبیرهاى که در این ماه پیرامون آن گشتهایم، یا گناهى که به آن آلوده شدهایم، یا خطائى که مرتکب گشتهایم: از روى عمد یا فراموشى، به ستم کردن بر خود یا به هتک حرمت دیگرى، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از آن در پرده ستارى خود بپوشان، و به عفوت از ما در گذر، و ما را در آن ماه نصب العین شماتت کنندگان مساز. و زبان طعنه زنندگان را بر ما مگشاى، و ما را به مهربانى بىپایان و فضل کاستى ناپذیرت به کارى بگمار که سبب فرو نهادن و پوشاندن آن چیز شود که در آن ماه بر ما نمىپسندى .
خدایا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و مصیبت رفتن ماه ما را جبران کن، و روز عید و روزه گشودنمان را بر ما مبارک ساز و آن را از بهترین روزهائى قرار ده که بر ما گذشته است: جالبترین روزها براى عفو، و پاک کنندهترین روزها براى گناه و گناهان پنهان و آشکار ما را بیامرز.
خدایا، با بیرون رفتن این
ماه، ما را از گناهانمان بیرون آور، و همراه خارج شدنش ما را از بدیهامان
خارج ساز. و ما را از خوشبختترین اهل این ماه بوسیله این ماه، و از
پرنصیبترین ایشان در این ماه و از بهرهمندترین ایشان در این ماه قرار ده
.
خدایا،
هر کس که این ماه را چنانکه شایسته رعایت است رعایت کرده، و حرمتش را
چنانکه شرط نگهدارى است نگاه داشته، و به حدودش چنانکه شایسته قیام است
بپاخاسته، و از گناهان خود، چنانکه حق پرهیزکارى است، پرهیز کرده، یا
بوسیله تقربى بتو نزدیکى جسته: که تو را از خود راضى، و رحمتت را به او
معطوف ساخته، پس مانند آنچه به او بخشیدهاى از توانگرى خود بما ببخش، و
چندین برابر آن را از فضل خود بما عطا کن. زیرا که فضل تو کاستى نمىگیرد،
و خزانههایت نقصان نمىپذیرد، بلکه افزون مىشود، و کانهاى احسان تو،
فانى نمىشود، و همانا که بخشش گوارا، بخشش تو است.
خدایا،بر
محمد و آلش رحمت فرست، و مانند ثوابهاى آن کس را براى ما بنویس که تا روز
رستاخیز در آن ماه روزه داشته، یا در عبادت تو کوشیده است .
خدایا، در این روز که آن را براى مؤمنان عید و شادى، و براى اهل ملت خود روز اجتماع و تعاون قرار دادى، پیش تو توبه مىکنیم: از هر گناهى که مرتکب شدهایم، یا هر کار بدى که از پیش فرستادهایم، یا اندیشه بدى که در دل داشتهایم: توبه کسى که خیال بازگشت به گناه در دل ندارد، و پس از توبه به خطا باز نمىگردد: توبه خالصى که از شک و ریب پیراسته باشد. پس آن را از ما بپذیر، و از ما خشنود شو، و ما را بر آن ثابت بدار .
خدایا،ترس از عذاب وعید، و شوق به ثواب موعود را روزى ما ساز، تا لذت آنچه را که از تو مسألت مىکنیم و شدت اندوه آنچه را که از آن بتو پناه مىبریم در یابیم. و ما را نزد خود از توبه کنندگانى قرار ده که محبتت را بر ایشان لازم ساختهاى، و بازگشتشان را به طاعت خود، پذیرفتهاى. اى عادلترین عادلان.
خدایا،بر محمد پیغمبر ما و آل او رحمت فرست، همچنانکه بر فرشتگان مقرب خود رحمت فرستادى. و بر او و آلش رحمت فرست، همچنانکه بر پیغمبران مرسلت رحمت فرستادى و بر او و آلش رحمت فرست، همچنانکه بر بندگان صالحت رحمت فرستادى، و بهتر از آن اى پروردگار جهانیان: چنان رحمتى که برکتش بما برسد، و نفعش بما عاید شود و به موجب آن دعایمان مستجاب گردد، زیرا که تو کریمتر کسى هستى که بر او توکل کنند و بخشندهتر کسى هستى که از فضلش مسئلت نمایند. و تو بر هر چیز قدرت بىنهایت دارى.
بنام آفریننده زیبایی ها
از کوچکی یاد گرفته بودم گه هر وقت نام امام زمان میاد مثل وقتی که معلم مدرسه مان میاد توی کلاس به خودم بر پا بدم
حتی بعضی وقت ها توی تنهایی خودم و زمانی که به اون فکر می کردم....
....بعضی وقت ها توی تنهایی هم خودم رو ملزم به بر پا کردن میدونستم !
همیشه توی دلم از اون می ترسیدم ! ترسی مملو از احترام !
اون کیه که همه به نامش بلند می شند ؟
راستش همیشه هم برام سوال بزرگی بود ...
اون کیه که اینقدر عزیز هست ....
براش بزرگترین جشن تولد رو میگیریم ، با آوردن اسمش توی زنگ دینی و هر جای رسمی و غیر رسمی بر پا می دیم ، صلوات می فرستیم و ....
بعدها که جسورتر شدم یک روز از معلم دینی پرسیدم :
- امام زمان کیه
-گفت امام منتظر!
- گفتم منتظر چی ؟
- گفت منتظر ظهور !
- گفتم که بیاد چی کار کنه ؟
- گفت تا بیاد جهان رو از ظلم و نابرابری نجات بده !
.....با نارضایتی خودم رو به کناری می کشاندم و می گفتم این چه جور امام منتظری هست ! خدا سال منتظره تا دنیا غرق کثافت بشه بعد بیاد اون رو درست کنه....
خوب همین امروز بیا و کار رو برای خودت سخت تر نکن ....
تا دست روزگار من رو با یک نوشته آشنا کرد...
.....انتظار مذهب اعتراض
فلسفه امام منتظر و فلسفه منتظران صالح !(شریعتی)
الهى ! اگر ستارالعیوب نبودى ، ما از رسوایى چه مى کردیم !
یک مسلمان باید برنامه روزانه اش چنین باشد:
1- به کار بستن کار خیر.
2- دورى از شر و گناه .
3- شکر نعمتها
4- پیروى از سنت هاى الهى .
5- پرهیز از بدعتها.
6- امر به معروف .
7- نهى از منکر.
8- طرفدارى از مکتب اسلام .
9- نکوهش باطل و مبارزه با آن .
10- یارى حق و گرامى داشتن آن .
11- ارشاد و راهنمایى گمراه .
12- معاونت ناتوان (یارى رساندن به ناتوان ).
13- فریادرسى مظلوم .
14- نهایت استفاده از وقت .
(صحیفه سجادیه- دعای شماره ۶)
سپاس خداى را که ذکر او شفا و اسم او دوایست و سامع دعا و دافع بلایست .
خوش بینى و ترک تجسس
یکى از بزرگان از پارسایى پرسید:
((نظر تو در مورد فلان عابد چیست که مردم درباره او سخنها مى گویند ودر غیاب او از او عیبجویى مى کنند؟ ))
پارسا گفت : در ظاهر او عیبى نمى بینم و در مورد باطنش نیز آگاهى ندارم .
هر که را، جامه پارسا بینى پارسا دان و نیک مرد انگار
ور ندانى که در نهانش چیست محتسب را درون خانه چکار؟
وَ أَعْلَمُ النَّاسِ مَنْ جَمَعَ عِلْمَ النَّاسِ إِلَى عِلْمِهِ
و داناترین مردم آنکه دانش مردم را با دانش خود جمع کند.
وَ أَشْجَعُ النَّاسِ مَنْ غَلَبَ هَوَاهُ
و شجاعترین مردم آنکه بر هواى نفس خود غالب آید.
وَ أَکْثَرُ النَّاسِ قِیمَةً أَکْثَرُهُمْ عِلْماً
و پربهاترین مردم دانشمندترین آنها است.
وَ أَقَلُّ النَّاسِ قِیمَةً أَقَلُّهُمْ عِلْماً
و کمبهاترین مردم کمدانش ترین آنها است.
وَ أَقَلُّ النَّاسِ لَذَّةً الْحَسُودُ
و کملذت ترین مردم حسود است.
وَ أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْبَخِیلُ
و کم راحت ترین مردم بخیل است .
وَ أَبْخَلُ النَّاسِ مَنْ بَخِلَ بِمَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهِ
و بخیل ترین مردم آنکه بخل ورزد بدانچه خدا بر او واجب کرده است .
وَ أَوْلَى النَّاسِ بِالْحَقِّ أَعْلَمُهُمْ بِهِ
و سزاوارترین مردم به حق داناترین مردم به حق است .
وَ أَقَلُّ النَّاسِ حُرْمَةً الْفَاسِقُ
و کم حرمت ترین مردم فاسق است.
خود شناسى
در شگفتم از کسى که گمشده خود را مى جوید و خودش را گم کرده و نمى جوید. در شگفتم از کسى که جاهل به خود است ، چگونه مى خواهد عارف به ربش شود. غایت معرفت این است که آدمى خود را بشناسد. کسى که از خود آگاهى ندارد، چگونه از دیگرى آگاهى مى یابد. خود شناسى سودمندترین شناسایى ها است . کسى نفس خود را نشناسد آن را مهمل مى گذارد. هر کس نفس خود را شناخت با آن مجاهده مى کند. هر کس خود را شناخت پروردگارش را شناخت .
دعا، توشه سالکان حرم کبریاى لایزال ، و شعار عاشقان قبله جمال ، و دثار عارفان کعبه جلال است .
عاشق نگرید چه کند؟!
دل خوش بودم که گاهى گریه سوزناک داشتم و دانه هاى اشک آتشین مى ریختم ، ولى این فیض هم از من بریده شد که بیم زوال بصر است و امور مهمى که در آنها امتثال فرمان تو است در نظر؛ ولى بارالها! عاشق نگرید چه کند و بنده فرمان نبرد چه کند.
(علامه حسن زاده آملى)