براى شب نیمه شعبان چند عمل وارد شده است:

براى شب نیمه شعبان چند عمل وارد شده است: 

 1- غسل، که باعث تخفیف گناهان مى‌شود.  

2- احیاء این شب به نماز و دعا و استغفار.  و در روایت است که هر کس این شب را احیا دارد؛ نمیرد دل او در روزى که دل‌ها بمیرند. 

 3 - زیارت امام حسین علیه السلام است که افضل اعمال این شب و باعث آمرزش گناهان است و هر کس بخواهد با او مصافحه کند روح صد و بیست و چهار هزار پیغمبر زیارت کند آن حضرت را در این شب و اَقَلِّ زیارت آن حضرت آن است که به بامى برآید و به جانب راست و چپ نظر کند پس سر به جانب آسمان بلند کند و زیارت کند آن حضرت را به این کلمات: "اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُاللّهِ وَ بَرَکاتُهُ." و هر کس در هر کجا باشد در هر وقت که آن حضرت را به این کیفیت زیارت کند امید است که ثواب حجّ و عُمره براى او نوشته شود . 

 4- خواندن دعایی که شیخ و سیّد نقل کرده‌اند و به منزله زیارت امام زمان صلوات الله و سلامُه عَلَیْهِ است.اَللّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا (هذِهِ) وَ مَوْلُودِهاخدایا به حق این شبى که ما در آنیم و به حق آن کس که در آن به دنیا آمده  

وَ حُجَّتِکَ وَ مَوْعُودِهَا الَّتى قَرَنْتَ اِلى فَضْلِها فَضْلاً فَتَمَّتْ کَلِمَتُکَو حجتت و موعود آن که همراه کردى به فضیلت این شب فضیلت دیگرى و بدین سبب تمام شد کلمه تو  

صِدْقاً وَ عَدْلاً لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِکَ وَلا مُعَقِّبَ لاِیاتِکَ نُورُکَ الْمُتَاَلِّقُبه راستى و عدالت تغییر دهنده‌اى براى کلمات تو نیست و پس زننده‌اى براى آیات تو نیست آن نور درخشانت  

وَ ضِیاَّؤُکَ الْمُشْرِقُ وَ الْعَلَمُ النُّورُ فى طَخْیاَّءِ الدَّیْجُورِ الْغائِبُو آن روشنى فروزانت و آن نشانه نورانى در شب تاریک ظلمانى آن پنهان  

الْمَسْتُورُ جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ کَرُمَ مَحْتِدُهُ وَالْمَلاَّئِکَةُ شُهَّدُهُ وَاللّهُ ناصِرُهُغایب از انظار که ولادتش بزرگ و کریم الاصل بود و فرشتگان گواهان اویند و خدا یاور 

 وَ مُؤَیِّدُهُ اِذا آنَ میعادُهُ وَالْمَلاَّئِکَةُ اَمْد ادُهُ سَیْفُ اللّهِ الَّذى لا یَنْبوُو کمک کار او است در آن هنگام که وعده‌اش برسد و فرشتگان مددکارش باشند آن شمشیر برنده خدا که کُند نشود  

وَ نُورُهُ الَّذى لا یَخْبوُ وَ ذوُالْحِلْمِ الَّذى لا یَصْبوُا مَدارُ الَّدهْرِو نور او که خاموش نگردد و بردبارى که کار بى رویه انجام ندهد چرخ روزگار به خاطر او گردش کند  

وَ نَوامیسُ الْعَصْرِ و َوُلاةُ الاْمْرِ وَالْمُنَزَّلُ عَلَیْهِمْ ما یَتَنَزَّلُ فى لَیْلَةِو او و پدران معصومش نوامیس هر عصر و والیان امر خدایند در شب قدر آنچه نازل شود بر ایشان نازل گردد 

 الْقَدْرِ وَ اَصْحابُ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ تَراجِمَةُ وَحْیِهِ وَ وُلاةُ اَمْرِهِ وَ نَهْیِهِو آنهایند صاحبان حشر و نشر و مفسران وحى خدا و سرپرستان امر و نهى او 

 اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى خاتِمِهْم وَ قآئِمِهِمُ الْمَسْتُورِ عَنْ عَوالِمِهِمْخدایا پس درود فرست بر خاتم ایشان و قائمشان که در پس پرده است از عوالم آنها  

اَللّهُمَّ وَ اَدْرِکَ بِنا اءَیّامَهُ وَظُهُورَهُ وَقِیامَهُ وَاجْعَلْنا مِنْ اَنْصارِهِ وَاقْرِنْ ثارَناخدایا ما را به روزگار او و زمان ظهور و قیامش برسان و از جمله یارانش قرارمان ده و خونخواهى ما را  

بِثارِهِ وَاکْتُبْنا فى اَعْوانِهِ وَ خُلَصاَّئِهِ وَ اَحْیِنا فى دَوْلَتِهِ ناعِمینَبه خونخواهى او مقرون گردان و نام ما را در زمره یاران و مخصوصانش ثبت فرما و ما را در دولتش شادکام  

وَ بِصُحْبَتِهِ غانِمینَ وَ بِحَقِّهِ قآئِمینَ وَ مِنَ السُّوَّءِ سالِمینَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَو متنعم و به همنشینیش بهره‌مند و به گرفتن حقش پابرجا بدار و از بدی‌ها بر کنارمان کن اى مهربان‌ترین مهربانان  

وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلَواتُهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍو ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است و درودهاى او بر آقاى ما  

محمد خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ الْمُرْسَلینَ وَ عَلى اَهْلِ بَیْتِهِ الصّادِقینَ وَ عِتْرَتِهَخاتم پیمبران و مرسلین و بر خاندان راستگو و عترت حقگویش باد  

النّاطِقینَ وَالْعَنْ جَمیعَ الظّالِمینَ واحْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ .خاتم پیمبران و مرسلین و بر خاندان راستگو و عترت حقگویش باد  

النّاطِقینَ وَالْعَنْ جَمیعَ الظّالِمینَ واحْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ .و از رحمت خود دور ساز تمام ستمکاران را و میان ما و ایشان داورى کن اى محکم‌ترین حکم کنندگان.  

5- دعای تعلیم داده شده از حضرت صادق علیه السلام در شب نیمه شعبان .اَللّهُمَّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ الْخالِقُخدایا تویى زنده پاینده والاى بزرگ آفریننده  

الرّازِقُ الْمُحْیِى الْمُمیتُ الْبَدىَّءُو روزى دهنده زنده کننده و میراننده آغاز کننده  

الْبَدیعُ لَکَ الْجَلالُ وَ لَکَ الْفَضْلُ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الْمَنُّ وَ لَکَ الْجُودُو پدید آورنده، براى تو است بزرگى و از آن تو است فضیلت و ستایش و از آن تو است نعمت و جود 

 وَ لَکَ الْکَرَمُ وَ لَکَ الاْمْرُ وَ لَکَ الْمَجْدُ وَ لَکَ الْشُّکْرُ وَحْدَکَ لاشَریکَ لَکَو خاص تو است بزرگوارى و از تو است فرمان و شوکت و خاص تو است سپاسگزارى که یگانه‌اى و شریکى برایت نیست  

یا واحِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُاى یگانه‌اى یکتا اى بى‌ نیاز اى که فرزندى ندارد و فرزند کسى نباشد و نیست برایش 

 کُفُواً اَحَدٌ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاْغفِرْ لى وَارْحَمْنى وَاکْفِنىهمتایى هیچ کس. درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز مرا و به من رحم کن و کفایت کن  

ما اَهَمَّنى وَاقْضِ دَیْنى وَ وَسِّعْ عَلَىَّ فى رِزْقى فَاِنَّکَ فى هذِهِ اللَّیْلَةِاز من آنچه فکر مرا به خود مشغول کرده و قرضم را ادا کن و در روزیم گشایش ده زیرا که تو در این شب 

 کُلَّ اَمْرٍ حَکیمٍ تَفْرُقُ وَ مَنْ تَشاَّءُ مِنْ خَلْقِکَ تَرْزُقُ فَارْزُقْنى وَ اَنْتَهر کار محکمى را از هم جدا کنى و هر یک از مخلوقات خود را بخواهى روزى دهى پس روزیم ده که تو  

خَیْرُ الرّازِقینَ فَاِنَّکَ قُلْتَ وَ اَنْتَ خَیْرُ الْقاَّئِلینَ النّاطِقینَ وَاسْئَلوُا اللّهَ بهترین روزى دهندگانى زیرا تو خود گفتى و تو بهترین گویندگان و ناطقان هستى که فرمودى "از خدا بخواهید از فضل او"  

 مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ فَضْلِکَ اَسْئَلُ وَ اِیّاکَ قَصَدْتُ وَابْنِ نَبِیِّکَ اعْتَمَدْتُ وَ لَکَپس من از فضل تو مى‌خواهم و تو را قصد کردم و به فرزند پیمبرت اعتماد کردم و به تو 

 رَجَوْتُ فَارْحَمْنى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.امیدوارم پس به من رحم کن اى مهربانترین مهربانان. 

 6- خوانده شود؛ دعایی که حضرت رسول صلى الله علیه و آله در این شب مى خواندند:اَللّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیَتِکَ ما یَحُولُ بَیْنَناخدایا بهره ما کن از ترس خود بدان اندازه که حائل شود میان ما  

وَ بَیْنَ مَعْصِیَتِکَ وَ مِنْ طاعَتِکَ ما تُبَلِّغُنا بِهِ رِضْوانَکَ وَ مِنَ الْیَقینِ ماو نافرمانیت و از اطاعت خویش بدان مقدار که ما را به خشنودى و رضوان تو برساند و از یقین بدان  

یَهُونُ عَلَیْنا بِهِ مُصیباتُ الدُّنْیا اَللّهُمَّ اَمْتِعْنا بِاَسْماعِنا وَ اَبْصارِناحد که به وسیله آن ناگواری‌هاى دنیا بر ما آسان گردد خدایا ما را به گوش‌هایمان و دیده‌هامان  

وَ قُوَّتِنا ما اَحْیَیْتَنا وَاجْعَلْهُ الْوارِثَ مِنّا وَاجْعَلْ ثارَنا عَلى مَنْ ظَلَمَناو نیرویمان تا زنده‌ایم بهره‌مند ساز و آن را وارث ما گردان و خون ما را به گردن کسى انداز که بر ما ستم کرده  

وَانْصُرنا عَلى مَنْ عادانا وَلا تَجْعَلْ مُصیبَتَنا فى دینِنا وَلا تَجْعَلِو یارى ده ما را بر کسى که با ما دشمنى کند و مصیبت ما را در دینمان قرار مده و دنیا  

الدُّنْیا اَکْبَرَ هَمِّنا وَلا مَبْلَغَ عِلْمِنا وَلا تُسَلِّطْ عَلَیْنا مَنْ لا یَرْحَمُنارا بزرگترین اندوه ما قرار مده و نیز آخرین حد دانش ما قرارش مده و مسلط مکن بر ما کسى را که بر ما رحم نکند 

 بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.به رحمتت اى مهربانترین مهربانان 

 و این دعاى جامع کاملى است و خواندن آن در اوقات دیگر نیز غنیمت است و از عوالى اللئالى نقل شده که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله همیشه این دعا را مى‌خواندند.

انتظار

اگر فرزند یا خواهر یا برادرمان در بازگشت از مدرسه اندکی تاخیر کند٬ چه می کنیم؟  

خونسرد و آرام در جای خویش می نشینیم یا- از ترس اینکه مبادا برای وی اتفاقی افتاده باشد سراسیمه به کوچه و خیابان می رویم؟  

کدام یک از ما تاخیر در ظهور امام را جدی گرفته ایم؟  

دوری از امام چه تعداد از شیعیان را دردمند و دلنگران ساخته؟  

اصلا چند درصد از ما غیبت امام را مصیبت و درد می دانیم که بخواهیم به دنبال درمان و دوای آن باشیم؟  

اگر پرسش نامه ای را در اختیار ما بگذارند و از ما بخواهند گرفتاری های خود را به ترتیب اولویت فهرست کنیم٬ چنددرصد٬ نخستین گرفتاری خود را غیبت امام زمان علیه السلام خواهیم دانست؟

دفاع مبارک

نسبت ما با هشت سال دفاع مقدس چیست ؟ چرا به این جنگ اصطلاح ترکیبی «دفاع مقدس» را اطلاق کرده‌ایم ؟این دفاع مقدس در دیروز و امروز و فردای ما چه نقشی داشته و دارد ؟ ما چه کسانی هستیم؟ در چه دنیایی زندگی می‌کنیم ؟ در چه دوره و زمانه‌ای به سر می‌بریم ؟ صد سال دیگر ما و مردم جهان دربارة این جنگ چه فکری می‌کنیم و می‌کنند ؟آیا نام و نشانی از آن باقی خواهد ماند ؟ آیا این جنگ تأثیری بر روند کلی تاریخ و مسیر آن داشته است و خواهد داشت ؟

ظاهراً جنگ ، اتفاقی بوده که گذشته ، به تاریخ پیوسته و مثل اتفاقات دیگر تاریخ ، هیچ وقت بازنخواهد شد ؛ مثل جنگ‌های جهانی اول و دوم و مثل جنگ ویتنام ، یا حملة مغول ، یا آتش زدن آتن به دست سربازان ایران باستان . آن پیرمرد(که هم پیر و مرشد ما بود و هم امام) همیشه می‌گفت و تأکید می‌کرد که این جنگ برای ما نعمت بوده است . امام(ره) در بیانیه‌ای که به مناسبت پذیرش قطعنامه صادر کرد ، دو بار تأکید داشت که این جنگ هر روز برای ما برکتی داشته است . می‌گفت : ما در این جنگ ، ابهت شرق و غرب را شکستیم ... این جنگ تمام نشده و روزی به آزادی قدس عزیز منجر خواهد شد و ...». پیرمرد اگر چه بعد از پذیرش قطعنامه و نوشیدن آن جام زهر معروف ، همان جام ناکامی‌هایی که تمامی مردان مرد تاریخ به کم و بیش روزی‌شان بود و مرد مردان ، آن شیر بیشة توحید ، مولای متقیان(علیه السلام) از همه بیشتر ! دیگر هیچ گاه در دیدارهای عمومی سخن نگفت و سخنرانی نکرد ، اما هرگز تردید نداشت که جنگ برای انقلاب ما یک برکت و نعمت بود و ... ما هیچ وقت در هیچ یک از مراحل جنگ ، پشیمان و نادم نبوده‌ایم و نیستیم ... .

یاد آور    «  بدر     و    احد   »   بود

زندگی در نگاه افراد

زندگی یعنی نگاه کودکی/ سادگی شعرهای رودکی
زندگی یعنی جهش / یعنی پرواز و پرش
زندگی یعنی وا شدن / از میان غنچه پیدا شدن
زندگی یعنی طلوع یا سها / بازی با موسیقی و آواز ها

زندگی یعنی دلی را شاد کردن / اشک را از گونهای پاک کردن زندگی یعنی صدای عشق شنیدن

زندگی یعنی پرش از روی مانع

زندگی یعنی پژوهش و فهمیدن چیزی جدید

زندگی یعنی قدرت

زندگی یعنی تکاپو

...

.

.

.

.

تمام این تعریف ها و تعاریف دیگر همگی برداشت های ماست بدون توجه به آنکه یادمان باشد که زندگی یکبار است و تکرار شدنی نیست پش باید از آن به خوبی استفاده کرد

زندگی یعنی همین

مردم و عیوب دیگران

مردم و عیوب دیگران 

گروهی همچون مگس ، فقط نقاط منفی را می بینند .  

گروهی همچون پروانه ، فقط نقاط مثبت را می بینند .  

گروهی همچون آینه صفتند . که هم مثبتها را می بینند و هم نقاط منفی را 

سیزده رجب بود.

خورشید آرام آرام خود را از پشت کوه ابو قبیس بالا کشید.
نور کم فروغ خویش را روانه مکه، زیستگاه دیرین مردان خدا کرد.
کوچه ها شلوغ تر از هر روز به نظر می رسید.
اطراف کعبه ازدحام چشمگیری بود.
خورشید باز هم بالاتر آمد. اینک تکاپو و رفت و آمد غیر معمول مکه، کاملا جلب نظر می کرد. هر کس از خانه خارج می شد، یک راست به طرف کعبه می رفت.
اطراف مکه لحظه به لحظه شلوغ تر می شد.
این همه مردم، صبح اول وقت، به یقین برای طواف از خانه خارج نشده اند.
عده ای رنگ به چهره نداشتند.
تعدادی از زنان بنی هاشم، هراسان به کعبه می نگریستند. چند نفر به طرف در ورودی کعبه رفتند.
خدمتگزاران مسجدالاحرام از این در وارد کعبه می شدند و خانه را نظافت می کردند.
تلاششان برای ورود به کعبه بی نتیجه ماند.
یکی گفت: سه روز است که تلاش می کنیم این در را باز کنیم.
مردی گفت: تا به حال نه چنین چیزی دیده و نه شنیده ام.
شما را به خدا به این شکاف نگاه کنید!
دیوار شکاف خورده!
از هم باز شده!
یکی را در خود جای داده!
بعد هم دوباره بسته شده!
جوانی با صدای بلند فریاد کشید.
این کعبه است.
خانه خداست.
معمار آن آدم صفی و ابراهیم خلیل بوده.
آجرهایش با دستان اسماعیل ذبیح آشناست.
زمینش بدن انبیای بزرگ خدا را، در آغوش گرفته.
چگونه می شود سه روز، زن بارداری را در خود جای دهد؟
پیرمرد گفت:
من و دوستانم با چشمان خود دیدیم! ما چند نفر کنار کعبه حرف می زدیم، فاطمه بنت اسد وارد شد. به سختی راه می رفت. از درد به خود می پیچید. مقابل کعبه ایستاد، دست هایش رو به آسمان بود و مناجات می کرد.
نزدیک شدم ببینم با این حال زار برای چه اینجا آمده؟ حضرت علی علیه السلام
با خدا چه کار دارد؟ شنیدم می گفت:
پروردگارا!
من به تو و به هر پیامبری که فرستادی، ایمان آورده ام.
هر کتابی که نازل کردی باور دارم.
گفته های جدم ابراهیم علیه السلام را تصدیق می کنم.
پیرمرد توضیح داد: می دانید که فاطمه بنت اسد، از نوادگان اسماعیل است.
بعد گفت: از تو می خواهم که به حق خانه ات و به حق فرزندی که همراه دارم.
- او که با من سخن می گوید و مونس من است و یقین دارم یکی از آیات عظمت توست - ولادت او را بر من آسان کنی.
تا این سخنان از دهان او خارج شد ناگهان دیوار کعبه شکاف برداشت! شکاف کاملاً باز شد.
به حدی که یک نفر بتواند به راحتی از آن رد شود. بعد هم او وارد شد و لبه های شکاف به هم رسید. اینک سه روز است داخل کعبه است.
در همین گیر و دار چشم ها به طرفی برگشت. مردی با چهره ای جذاب وارد مسجدالحرام شد. لبخند دل نشینی بر لب داشت.
از همان دور که می آمد، به شکاف کعبه خیره شده بود؛ همان جایی که سه روز قبل باز شده بود و زن بارداری را در آغوش گرفته بود.
جمعیت اطراف کعبه افزوده شده بود و همگی متوجه مرد تازه وارد بودند او کیست؟ ابوطالب است! همسر فاطمه بنت اسد، که اینک در کعبه است.
ابوطالب در مکه از احترام فراوانی برخوردار بود و بزرگ خانه خدا محسوب می شد. در کارهای مهم، حرف، همیشه حرف او بود. پدرش عبدالمطلب نیز این گونه بود؛ همان که در داستان ابرهه و اصحاب فیل، شایستگی فراوانی از خود نشان داد.
ابوطالب نزدیک شد. مردم به احترام او کمی عقب ایستادند. کسانی که در اطراف نشسته بودند تمام قامت ایستادند. نزدیک شد و تا نزدیکی شکاف رفت. خدای بزرگ! این فرزند کیست که خانه خدا این گونه پذیرای مام اوست؟                           

                                                                               (با تشکر از سایت www.13rajab.ir)

یا علی

 

یاعلی یعنی کلام کاف ونون

یاعلی یعنی سرود عشق وخون

یاعلی یعنی که ذوالقرنین ما

یاعلی یعنی که صد صفین ما

یاعلی یعنی تمام چشمه ها

یاعلی یعنی که آب تشنه ها

یاعلی یعنی نگین هر نگین

یاعلی یعنی امام متقین

یاعلی یعنی کتاب وحشر ونشر

یاعلی یعنی حساب وروز حشر

یاعلی یعنی که در جنب خدا

یاعلی دست ودل وقلب خدا

یاعلی یعنی که موقف در معاد

یاعلی یعنی حق وهم عدل وداد

یاعلی یعنی که علم هرکتاب

یاعلی یعنی که نور وآفتاب

یاعلی یعنی که آدم در زمین

یاعلی یعنی که که نوح اولین

یاعلی یعنی خلیل ونار او

یاعلی موسی وهم آن یاراو

یاعلی یعنی که فاتح درجهان

یاعلی یعنی که ابروبرق آن

اعلی یعنی طراوت در بهار

یاعلی یعنی شکوه بیشه زار

یاعلی یعنی که شهد میوه ها

یاعلی یعنی تمام شیوه ها

یاعلی جریان رود وآبها

یاعلی یعنی سازنده گردابها

یاعلی افشان کن برگ گیاه

یاعلی یعنی ویران کن ارک تباه

یاعلی یعنی فراز آسمان

یاعلی یعنی کلام عاشقان

یاعلی یعنی قسیم هر بهشت

یاعلی یعنی عذاب هرکه زشت

یاعلی یعنی که حجت برزمین

یاعلی یعنی تمام وکل دین

یاعلی یعنی قیام وقسط وعدل

یاعلی یعنی چاه وطناب وآب وسطل

یاعلی یعنی جنبنده ارض وسما

یاعلی کوبنده قوم دغا

یاعلی یعنی زمین را راجفه

یاعلی یعنی زمان را رادفه

یاعلی فریاد هنگام بعوث

یاعلی سوزنده نسر ویغوث

یاعلی یعنی که ضد هر دروغ

یاعلی یعنی ضیاء هر فروغ

یاعلی یعنی الف هم لام و میم

یاعلی یعنی که درهر دل مقیم

یاعلی یعنی که اسماء جلیل

یاعلی یعنی که دشمنها ذلیل

یاعلی یعنی همان نور شجر

یاعلی یعنی که موسی نوحه گر

یاعلی یعنی فرود کاخها

یاعلی یعنی فراز کوخها

یاعلی یعنی فرمان برپا از قبور

یاعلی یعنی پیام هر زبور

یاعلی یعنی سخنگویی به حق

یاعلی یعنی علیجویی به حق