کاش

کاش چشم گل زهرا به دل ما افتد

                                         با نگاهش به دل غمزده تاثیر کند

کاش از روی ترحم گذرد بر دل من

                                          خود سازد دل ، ویرانه تعمیر کند

کاش صاحب نفسی همدم این خسته  شود

                                          که ز گرمی لبش مسئلع تغییر کند

چند سالی است که از هجر رخش میگرئیم

                                           کاش با نیم نگاهی از همه تقدیر کند

کاش با آن قلم عشق شبی نام مرا

                                       در میان صُحُفِ فاطمه تحریر کند

کاش روزی بزند تکیه به دیوار حرم

                                        با همان لحن علی نغمه ی تکبیر کند

کاش جز مجلس او جای دگر پا ننهم

تا فقط مجلس او جان مرا سیر کند