آسمانیها

کانون فرهنگی عاشورا (آسمانیها)

آسمانیها

کانون فرهنگی عاشورا (آسمانیها)

عید قربان

عید سر سپردگی و بندگی مبارک باد .

جشن رهیدگی از اسارت نفس و شکوفایی ایمان و یقین بر همة ابراهیمیان مبارک باد .

اسماعیل تو کیست؟ چیست؟

مقامت؟ آبرویت؟ موقعیتت؟ شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاکت؟ ... ؟

این را تو خود می دانی، تو خود آن را ، او را هر چه هست و هر که هست باید به منا آوری و برای قربانی کردن انتخاب کنی .

عید قربان مبارک





روز عرفه، روز شناخت است. عرفه روزی است که خدای سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خویش فرا می خواند و خوان کرم و احسان و لطف خود را برای آنان می گسترد و درهای مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روی آنان می گشاید.
 

 

دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بیقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضریح اجابت، تصویر می دهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند. اشک و زمزمه ما را نیز بپذیر، ای خدای عرفه.

در این روز حجاج بیت ا... الحرام با وقوف در صحرای عرفات با خدای خویش به مناجات می پردازند و دعای عرفه امام حسین(ع) را قرائت می کنند.

مسلمانان نیز در گوشه گوشه این کره خاکی در این روز همه با هم نجوا کردند:


"خدای من، من به گناهانم اعتراف می کنم، آنها را ببخش، منم که بد کردم، منم که خطا کردم، منم که تصمیم به گناه گرفتم، منم که نادانی کردم."
مسلمانان با شرکت در آیین پرفیض و ملکوتی دعای عرفه، با ریختن اشک عشق، از معبود خود طلب عفو کرده و برای گناهان گذشته خود از ذات اقدس الهی طلب مغفرت کردند.





شهادت امام باقر(ع)





اى زمین و آسمان سوگوار غربتت
آفتاب صبحدم، سنگ مزار غربتت

بر جبین فصل‏ها هر یک نشان داغ توست
اى گریبان خزان، چاک از بهار غربتت

یک بقیع اندوه و ماتم یک مدینه اشک و خون
سینه‏هامان یک به یک آیینه دار غربتت

پاک شد آیینه از زنگ، اى تماشایى‏ترین
شستشو دادیم دل را، با غبار غربتت

شب سیه پوش از غم و اندوه بىپایان توست
شرمگین خورشید، از شبهاى تار غربتت

اى بقیعت عاشقان را کعبه عشق و امید
سینه چاکیم از غم تو، بى قرار غربتت

شهر یثرب داغدار خاطرات رنج توست
خم شده پشت مدینه زیر بار غربتت

مى‏تپد دلهاى عاشق در هواى نام تو
با غمى خو کرده هر یک در کنار غربتت

کاش مى‏شد روشناى تربت پاک تو بود
چلچراغ اشک ما در شام تار غربتت

دایره در دایره پژواکى از اندوه توست
هیچ داغى نیست بیرون از مدار غربتت

دامن اشکى فراهم داشتم یک سینه آه
ریختم در پاى تو کردم نثار غربتت

آشناى زخم دلها، غربت معصوم توست
من دلى دارم پریشان، از تبار غربت



سالروز فرخنده ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)

سالروز فرخنده ازدواج حضرت علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیه)

اول ذی الحجه، سالروز ازدواج فرخنده حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع)

ازدواج حضرت علی(ع) با حضرت فاطمه(ع) به فرمان

خداوند، از امتیازاتی است که رسول اکرم(ص) بر آن

مباهات می کرد.

دحو الارض؛ فرصتی برای عبادت و مغفرت

روز بیست و پنجم ذیقعده، هم‏زمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است. در شب این روز نیز بر اساس روایتی از امام هشتم علیه‏السلام حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهماالسلام به دنیا آمده‏اند. همچنین این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده است. نیز روز دحوالارض، جزء چهار روز معروفی است که روزه آن پاداش فراوان داشته و ثواب هفتاد سال روزه گرفتن دارد




معنای دحوالارض

"دَحو" به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی‏اش تفسیر کرده‏اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‏های حاصل از باران‏های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب‏ها، به تدریج در گودال‏های زمین جای گرفتند و خشکی‏ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‏تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی‏ها و بلندی‏ها یا شیب‏های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران‏های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‏ها گستردند. اندک اندک زمین‏هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، دَحو الارض نام‏گذاری می‏شود .


برنامه‏های معنویو اعمال مخصوص شب و روز دحو الارض

زمین، گاهواره زندگی انسان و تمام موجوداتِ زنده است، که با تمام کوه‏ها، دریاها، درّه‏ها، جنگل‏ها، چشمه‏ها، رودخانه‏ها، معادن و منابع گران‏بهایش، نشانه‏ای از نشانه‏های آفریدگار به شمار می‏آید که آن را گسترانیده است. روز دحوالارض ـ روز گسترش زمین ـ روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه‏ای دارد؛ از جمله :

1- روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد .
2- احیا و شب‏زنده‏داری شب دحوالارض که برابر با یکسال عبادت است .
3-ذکر و دعا .
4-انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن .

و آن دو رکعت است بعد از نماز صبح: در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره " و الشمس " بخواند و بعد از سلام نماز بخواند " لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم " و بعد از آن دعا کند و دعای ذکر شده در مفاتیح الجنان را بخواند