الهی

الهی! شادبدانیم که اول تو بودی و ما نبودیم. کار تو گرفتی و ما نگرفتیم، قیمت خود نهادی و رسول خود فرستادی.

الهی! اینهمه نواخت، از تو، بهره ی ماست، که در هر نفسی چندین سوز و نور عنایت تو پیداست، چون تو مولی کراست، و چون تو دوست کجاست؟ و به آن صفت که تویی خود جز زین نه رواست این همه نشانست آیین فرداست، این خود پیغام است و خلعت برجاست.

الهی! دانی به چه شادم با آنکه نه به خویشتن به تو افتادم تو خواستی نه من خواستم، دوست بر بالین دیدم چون از خواب برخاستم.

الهی! فریاد از این خواری خود، که کس را ندیدم به زاری خود،

           فریاد از این سوز که از فوت تو در جان ما! در عالم کس نیست که ببخشد بروز و زمان ما.

وای برما (۴)

وای برما (۴)

وای بر شما

               شماهائی که در دهه فاطمیه جشن عروسی می گیرید

وای بر شما

               شماهائی که می گید این دهه فاطمیه را ما از خودمان در آوردیم

چطور می خواین جواب مهدی زهرا رو بدین

با این کاراتون دعا هم می کنید که آقا بیاد

وای برشما

عشق را از فاطمه آموختم

سیل اشکم راه بینائی گرفت

  بند بندم عطر زهرائی گرفت

   عشق را از فاطمه آموختم

  چشم بر دست کبودش دوختم

   دست او صدها گره وا می کند

    دست او والله غوغا می کند

     دست او مشکل گشای عالم است  

     روی آن جای لبان خاتم است  

    دست او دنیای احسان و صفاست

      دست او مشکل گشای مرتضی است

   حیف شد آن دست را دشمن شکست

         با غلاف تیغ اهریمن شکست      

     گویمت از قصه شهر نبی  

    از شرار آتش و بیت علی

     درد بود و آتش و افسردگی

    یاس یود و سیلی و پژمردگی  

   آه بود و ناله و بغض گلو  

    پهلوئی بودو لگدهای عدو

    در میان کوچه آن دنیا پرست

    راه را بر مادر سادات بست    

    گویمت سر بسته در آن کوچه ها  

   فاطمه گم کرد راه خانه را  

    آه ای مجنون زبان در کام گیر

       لب فرو بند و کمی آرام گیر

اللهم عجل لولیک الفرج

بخشى از خطبه زهرا (س)

حضـرت زهـرا(س) در آن سخنزانـى معروفـش در مسجـد فـرمـودند:

خـداونـد ایمـان را بـراى تطهیـر شمـا از شـرک قـرار داد،

و نماز را براى پاک شدن شما از تکبر،

و زکـات را بـراى پـاک کـردن جـان و افزونـى رزقتان،

و روزه را براى تثبیت اخلاص،

و حج را براى قوت بخشیدن دین ،

و عدل را براى پیراستن دلها،

و اطاعت ما را براى نظم یافتن ملت،

و امـامت مـا را بـراى در امـان مـانـدن از تفرقه،

و جهاد را براى عزت اسلام،

و صبر را براى کمک در استحقاق مزد،

و امـر به معروف را بـراى مصلحت و منـافع همگـانـى ،

و نیکـى کـردن به پـدر و مـادر را سپـر نگهدارى از خشـم ،

و صله ارحام را وسیله ازدیاد نفرات،

و قصاص را وسیله حفظ خون ها،

و وفـاى به نذر را بـراى در معرض مغفـرت قـرار گـرفتـن ،

و به انـدازه دادن تـرازو و پیمـانه را بـراى تغییـر خـوى کـم فـروشـى،

و نهى از شـرابخـوارى را بـراى پـاکیزگـى از پلیـدى ،

و دورى از تهمت را بـراى محفـوظ مـاندن از لعنت،

و تـرک سـرقت را بـراى الزام به پـاکـدامنى ،

و شـرک را حـرام کـرد بـراى اخلاص به پـروردگـارى او ،

بنابـرایـن ، از خـدا آن گـونه که شایسته است بتـرسید و نمیرید، مگر آن که مسلمان باشید،

و خـدارا در آنچه به آن امر کرده و آنچه از آن بازتان داشته است اطاعت کنید،

زیرا که "از بندگانـش ، فقط آگاهان، از خـدا مـى ترسند."( سـوره فاطر آیه28 )  (احتجاج طبرسى ، ص 99، )

تسبیحات حضرت زهرا علیها السلام

 امام باقر علیه السلام مى‏فرمایند:

«ما عبد الله بشى‏ء من التحمید افضل من تسبیح فاطمة علیهاالسلام ... ; خداوند در حمد و ستایش به چیزى برتر از تسبیح فاطمه علیها السلام عبادت نشده است .»