امام، اصل عالم و آدم

امام یک دُرّ قیمتی در عالم هستی است و برای یافتن این دُرّ باید تلاش اساسی بکنیم، همه حقیقت هر انسانی در رابطه با امام(عج) محقق می‌شود. ارتباط منِ شما با تن شما چگونه است؟ می‌گویید: من با چشمم می‌بینم، من با گوشم می‌شنوم، پس آن بیننده و شنوندة اصلی «منِ» شما است، چشم و گوش به نور منِ شما، شنوایی و بینایی دارند. اعضاء تن شما، خود شما نیستند، تن شما در موقع خواب، در رختخواب است، ولی خودتان که همان من شما است، خواب می‌بینید، پس معلوم است که خودتان غیر از تنتان هستید. ولی تن شما در قبضة من شما است و آن مَنْ همه جای بدن شما هست، و به جهت توانایی‌های آن مَن است که شما با چشم می‌بینید و با گوش می‌شنوید، دست شما را «مَنِ» شما تکان می‌دهد. مَنِ شما همه جای تن شما هست و اصل و اساس همه شعور و ادراک شما «مَن» شما است نه تن شما، چون همه ادراکات به آن برمی‌گردد. به همین شکل همه انسانیتِ شما به انسان کامل برمی‌گردد و نحوه حضور آن حضرت در عالَم انسانی، مثل نحوه حضور «مَن» شما در تن شما است، و همان‌طور که چشم و گوش بدون حضور «مَن» کالبد بی‌جانی بیش نیستند، عدم حضور انسانیت در جان انسان‌ها، در واقع موجب می‌شود که ما کالبدی انسانی باشیم، بدون داشتن حقیقت انسانیت، مثل کالبد چشم، بدون نور رؤیت. از طرفی همه حقیقت عالم، جهت انسانیت انسان به وجود آمده است،[1] پس انسان کامل که حقیقت انسانیت و بنیاد انسانیت هر انسانی است، اصل عالم و قطب دایرة عالم امکان است، و لذا هر حقیقتی نزد امام زمان(عج)است؛ هرکس به اندازه‌ای که به امام زمان(عج) نزدیک است، از حقیقت بهره‌مند است، و گرنه گرفتار وَهم و خیال است. اگر تأمل بفرمایید، موضوع فوق‌العاده دقیق و روشنی است و لذا تصدیق خواهید کرد که زیارات ما عبادت است، به واسطة همان توجهی که باید به مقام انسان کامل انداخت. اگر کمی آماده باشیم، پس از توجه قلب به آن مقام، حقیقت آن حضرت را به راحتی تصدیق می‌کنیم و به لطف الهی قلب به رؤیت آن مقام مفتخر می‌گردد.

(استاد طاهرزاده)

[1]- قرآن در آیه 29 سوره بقره می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً»؛ یعنی همه آنچه را خداوند در زمین خلق کرد، برای شما انسان‌ها بود